Samen de schouders eronder

De mens achter het GGD-gezicht

Wie zijn de mensen die jou op de vaccinatielocatie ontvangen, aanmelden, de vaccins voorbereiden en vaccineren? Wat is hun achtergrond en wat drijft hen? In de serie ‘Samen de schouders eronder’ spreken we steeds twee collega’s op de vaccinatiestraat. Soms met dezelfde achtergrond en soms met een hele andere. Maar allemaal met als doel de boostercampagne tot een succes te maken.

Annemiek (65 jaar) maakt deel uit van de eerste hulptroepen die GGD West-Brabant sinds de eerste golf in het voorjaar van 2020 ondersteunen. Desiree (50 jaar) werkt sinds april 2021 bij de GGD. Beide dames bij bron- en contactonderzoek. De afgelopen tijd sprongen ze tijdelijk extra bij op de vaccinatielocaties.

Desiree: Annemiek, jij was erbij vanaf het eerste uur, ik maakte in die tijd nog grapjes op het werk over deze onbekende gast uit China. Daarna ging het snel. Kantoren sloten en opeens werkten we thuis.

“Wij waren de brengers van slecht nieuws”

Annemiek: Ja inderdaad. Ik werkte op het GGD-kantoor aan de Doornboslaan in Breda en als we naar buiten keken, zagen we stille straten. Waar normaal auto’s in file voor het stoplicht staan, zagen we nu lege rotondes en kruispunten. Corona was nieuw en onbekend. Je werd alleen getest als je erg ziek was en de uitslag kon je nog niet opvragen met DigiD. Wij waren de ‘brengers van slecht nieuws’ als we met een positieve testuitslag belden. Het was een emotionele tijd waarin we met bron- en contactonderzoek veel mensen spraken die net een dierbare waren verloren aan corona.

Desiree: In die tijd dacht ik er nog niet eens over na om te gaan helpen. Ik had ook geen medische achtergrond. Wel heb ik in die tijd een beer voor het raam gezet. Als steunbetuiging voor de zorg.

“Alle hens aan dek”

Annemiek: Ik kom zelf uit de Jeugdgezondheidszorg en wilde als kind al verpleegster worden. Ik was zelfs de eerste student aan de nieuwe opleiding HBO-V in Leusden. Als studenten werden we gehuisvest in leegstaande boerderijen. Ik kan me de grote studentenfeesten in de weilanden nog goed herinneren.

Desiree: Ja, dat feesten is nu wel anders. ‘Dansen met Jansen’ kwam deze zomer als een wervelwind het bron- en contactonderzoek binnen. Waar we de week ervoor nog onder de 100 besmettingen zaten, was dat aantal in één keer verveelvoudigd. We dachten eerst dat er een telfout was gemaakt, maar niks was minder waar. Het was echt ‘alle hens aan dek’.

Annemiek: Ja, het gevoel om samen de schouders eronder te zetten herken ik meteen. Toen in december onze hulp werd gevraagd voor de versnelde boostercampagne, twijfelde ik ook geen moment. Met mijn medische achtergrond maakte ik extra uren als voorbereider – ofwel ‘optrekker’ – van de vaccins. Uit 1 flesje Moderna moest ik 19 vaccins ‘optrekken’ in een kwartier tijd. Geen moment rust, want een prikker zet 60 prikken per uur.

“Non-stop concentratie”

Desiree: Respect Annemiek! Ik sprong zelf bij achter de administratie op de vaccinatiestraat en stuurde de mensen met een grote glimlach en met een gerust hart naar de prikkers door. De werk ethos op de vaccinatiestraat is groot met non-stop concentratie. Een fout kan gevolgen hebben voor de QR-code van de gevaccineerde. Wat doe jij Annemiek in je vrije tijd om te ontspannen?

Annemiek: Nu reizen lastig is hebben mijn man en ik een opvouwbare elektrische fiets gekocht. Fiets uit de achterbak, hond Lodewijk in het mandje en fietsen! En daarnaast ben ik een trotste (oppas) oma die ook nog menig truitje breit voor de kleinkinderen.

Desiree: Leuk. Haha, ik ben nog net te jong voor de elektrische fiets, maar ben fan geworden van de take-away koffie na een lekkere wandeling. Een vers getapt biertje in de Bredase kroeg is nog toekomstmuziek, maar ik hoop dat we samen het virus onder controle krijgen en houden.

Annemiek: Daar gaan we voor!